หลอดลมอักเสบ หมายถึง การอักเสบของเยื่อบุผิวภายในหลอดลม ทำให้ต่อมเมือกโตขึ้น และหลั่งเมือกหรือเสมหะออกมาผิดปกติไปอุดกั้นช่องทางเดินหลอดลมให้แคบลง ทำให้เกิดการไอมีเสมหะ หรือมีการหอบเหนื่อยร่วมด้วย

สาเหตุ

1. เกิดจากการติดเชื้อไวรัสที่เกิดจากไข้หวัด ไข้หวัดใหญ่ เป็นส่วนมากติดต่อเช่นเดียวกับไข้หวัด
2. จากการถูกสิ่งระคายเคือง พบบ่อยในผู้ที่สูบบุหรี่ ฝุ่น ควัน สารเคมี และการระคายเคืองจากน้ำย่อยในโรคกรดไหลย้อน ในผู้ที่สูบบุหรี่หรือกลุ่มเสี่ยง มักเกิดการระคายเคืองได้บ่อยจนกลายเป็นหลอดลมอักเสบเรื้อรัง

อาการ

อาจมีอาการเป็นไข้หวัด เจ็บคอ และไอตามมา หรือไม่มีอาการใดๆ ก็ได้บางรายอาจมีอาการเสียงแหบ เจ็บคอ เจ็บหน้าอกเวลาไอ อาจมีอาการอาเจียนในเด็กขณะไอ บางรายมีอาการแน่นหน้าอก หายใจหอบเหนื่อยร่วมด้วย

การรักษา

1. พักผ่อนให้เพียงพอ ไม่ทำงานหนัก ดื่มน้ำอุ่นวันละ 10-15 แก้วเพื่อช่วยละลายเสมหะ งดบุหรี่ หลีกเลี่ยงสิ่งระคายเคือง เช่น ความเย็น น้ำแข็ง ของทอด ของมันๆ ฝุ่น ควัน อากาศเสีย ลม เป็นต้น
2. รักษาตามแผนการรักษาของแพทย์

ข้อแนะนำ

โรคนี้มักเป็นหลังจากเป็นไข้หวัดใหญ่หลังจากเชื้อถูกกำจัดแล้วผู้ป่วยอาจไออยู่นานเป็นสัปดาห์ ไอแห้งๆมีเสมหะสีขาวเล็กน้อย

ซึ่งเกิดจากเยื่อบุหลอดลมถูกทำลายจากการอักเสบทำให้ไวต่อสิ่งกระตุ้น หลอดลมจะฟื้นตัวแข็งแรงเต็มที่ต้องใช้เวลานานหลายสัปดาห์ควรให้การรักษาตามอาการ หลีกเลี่ยงสิ่งกระตุ้นต่อการระคายเคือง

ระยะเวลาการไอบางรายอาจนานถึง 3 เดือน แต่บางรายเพียงแค่ 7- 8 สัปดาห์

อาการสำคัญที่ควรกลับมาพบแพทย์ทันที

มีไข้เรื้อรัง น้ำหนักลด หอบเหนื่อย ไอรุนแรง ไอเป็นเลือด